13. Rozdział

Pamiętajcie o głosowaniu na The Victim w sondzie na Blog Miesiąca *klik*. 
Mamy wielką szansę wygrać! 


Sleeping At Last - All Through The Night

Łapię się za czoło i pod nosem mamroczę, żeby mi się to po prostu przewidziało. Już dosyć dzisiaj zobaczyłam. Dlaczego mam zawsze takiego pecha? Wpierw akcja z Care, później z Zayn'em, a teraz jeszcze Harry.

Jego burza loków owinięta jest wokół ciemnozieloną bandaną, a krzyżyk zwisa na wierzchu ciemnej koszuli z długimi rękawami. Jak zawsze wygląda nienagannie. 

- Blondi? - odzywa się ponownie, gdyż jeszcze nie wydusiłam z siebie ani jednego słowa.

- Nie mów tak do mnie! I daj mi spokój, bo naprawdę mam już dosyć na dzisiaj. Jestem zmęczona i zawiedziona. Czuję się beznadziejnie, a twoja osoba jeszcze bardziej uprzykrza mi życie - wygarniam mu w końcu, czując jak moja twarz od złości robi się czerwona.

- Woah, Eleno! - podnosi ręce w geście obronnym, w jednej wciąż trzymając puszkę. - Masz, napij się, bo widzę, że miałaś ciężki wieczór - kieruje piwo w moją stronę.

- Nie powinieneś pić. Dopiero co byłeś w szpitalu - oznajmiam, zakładając ręce pod biustem.

- Uważaj, bo uwierzę w twoją troskę, dziewczyno. Dawanie sobie w żyłę to nic takiego. Prawie każdy to robi - wzrusza ramionami i puszcza mi oczko.

Tylko rzadko kiedy ktoś woła swoją mamę, mówię w myślach.

- Tak czy inaczej, nie powinieneś - pochodzę w jego stronę i zabieram mu puszkę z rąk. Okręcam ją w swoich dłoniach i patrzę na nią z każdej strony, po czym sama upijam łyk tego jakże niedobrego trunku.

- Ktoś tu jest nieźle zdesperowany i to z pewnością nie jestem ja - śmieje się ze mnie i odpycha się od drzewa.

Czuję jak jego wzrok mierzy całą moja sylwetkę od góry do dołu. Zaciskam mocniej palce na puszce i upijam spory łyk. Zamykam oczy, czując gorycz i nawet nie wiem kiedy opróżniam całą zawartość.

- Hola, hola maleńka. Jeszcze się upijesz - zauważa i zabiera mi puszkę, potrząsając nią. - Hej, wypiłaś całe moje piwo - mówi z pogardą w głosie, a jego tęczówki są ciemno zielone.

- Ja przepraszam, ale - nie dokańczam, bo przerywa mi jego głośny śmiech.

- Idiota - rzucam i czuję jak świat przede mną zaczyna wirować.

Cholera, zdecydowanie mam za słabą głowę.

- Miło mi cię poznać. Harry jestem - uśmiecha się, ukazując dołeczki w policzkach i łapie mnie za rękę.

- Puść mnie - próbuję ją wyrwać z uścisku.

- Uspokój się, dzisiaj nic ci nie zrobię - zacieśnia swoją dłoń na mojej i ciągnie mnie w stronę brzegu jeziora.

- Och dziękuję, że jesteś dla mnie taki łaskawy - mówię sarkastycznie i podążam o krok za nim.

Dlaczego on to robi? Nienawidzi mnie i na każdym kroku mi to pokazuje. A teraz? Idzie ze mną za rękę i nie mam pojęcia co zamierza zrobić. Niby uprzedził mnie, że dzisiaj nic mi nie zrobi, ale może mu się przecież odwidzieć i na przykład wrzuci mnie do tego jeziora. W końcu jest nieobliczalny, a cały jego charakter jest nie do rozgryzienia. Wydaje mi się, że poznałam już jego najmroczniejszą stronę, a co z tą drugą?

Nawet nie zauważam, kiedy jesteśmy już u celu. Harry puszcza moją dłoń i wchodzi na jakąś starą łódkę. Usadawia się na niej, zapominając przy tym o mnie.

Odchrząkam znacząco i czekam aż zwróci na mnie swoją uwagę.

- Będziesz tak tam stać i się gapić? Czy może mam ci wysłać zaproszenie, co? - odwraca się w moją stronę i patrzy zażenowany na moją osobę.

Przewracam oczami i jakoś udaje mi się na nią wejść. Niestety koszulka, którą dał mi Zayn lekko się zadziera, o jakąś wystająca deskę. Styles widzi moje zakłopotanie i mówi coś pod nosem nie do końca zrozumiałego dla mnie. Pewnie chodzi mu o to, że jestem taką niezdarą.

Siadam tuż koło niego, a nasze kolana się stykają przez to, że jest tu naprawdę mało miejsca jak na dwie osoby. Z tej odległości da się jeszcze słyszeć donośną muzykę z ogniska, które jak dla mnie okazało się kompletną porażką.

- Więc? - patrzy na mnie, czekając na odpowiedź i upija łyk jakiegoś trunku. Tym razem to nie jest piwo. Butelka jest bardziej wyrafinowana.

- Więc? - powtarzam jego pytanie, nie wiedząc czego ode mnie oczekuje.

- Co się takiego wydarzyło, że aż święta Elena musiała posunąć się do sięgnięcia po alkohol? - pyta z chytrym uśmieszkiem wymalowanym na twarzy.

- Dobrze skoro tak bardzo chcesz wiedzieć to opowiem ci jak zawiodłam się na twoim przyjacielu Zayn'ie - biorę głęboki oddech.

Korzystając z okazji, że odłożył butelkę, chcę ją wziąć, ale kiedy już prawie ją chwytam, Harry delikatnie uderza mnie w rękę i z poważną miną zabiera mi ją, grożąc palcem przed nosem jak małemu dziecku. Z obuczoną miną cofam swoją dłoń.

- Woah, Zayn ci podpadł? To musi być kurwa mega ciekawe - mówi podekscytowany i sam zaczyna pić zawartość.

Prycham pod nosem i zaczynam mu mówić co takiego się wydarzyło.

Opowiadam mu o tym jak w jeziorze zgubiłam Care i na jej miejscu pojawił się Zayn. Dalej nie mogę tego pojąć jak mogła mnie tak po prostu zostawić samą w tej lodowatej wodzie i iść sobie beze mnie. Ja się o nią zamartwiam, a ona się świetnie bawi. Muszę sobie to z nią wyjaśnić i to koniecznie.

Informuję go jak jego przyjaciel był dla mnie bardzo miły i nawet użyczył mi swoją koszulkę oraz zaprowadził mnie na ognisko. Nawet zaoferował mi pomoc w znalezieniu Caroline. Później okazał się niesamowitą świnią. Ukartował to wszystko z Hayley. Zagadał mnie, a ona wykorzystała moją nie uwagę, zakradła się i zabrała moją bluzkę. Później żeby uczcić swoje zwycięstwo, uprawiali seks i to na moich oczach.

- Nawet sobie nie wyobrażasz jak się na nim zawiodłam! - wykrzykuję zdenerwowana.

Jakże jestem zaskoczona, gdy jedyne co robi Harry to zaczyna się z tego wszystkiego potwornie śmiać. A ja głupia myślałam, że choć trochę mi współczuje. Na co ja tak w ogóle liczyłam?

- Śmieszy cię to? - pytam z uniesioną ku górze brwią.

- No, a ciebie nie? Jesteś głupia, bo myślałaś, że Zayn jest taki idealny. On jest taki sam jak wszyscy moi znajomi. A najbardziej co mnie dziwi w twoim oburzeniu to to, że pieprzył się z Hayley. Nie zapominaj, że oni są ze sobą - wzrusza ramionami .

- Chyba za dużo sobie wyobrażałam co do jego osoby. Ugh jestem beznadziejna! - chowam twarz w dłoniach.

- To prawda, jesteś beznadziejna - mówi zaczepnie.

- Dzięki - prycham.

- Zawsze do usług. To nie jest pierwszy ani ostatni raz kiedy na kimś się zawodzisz. Przyzwyczaj się - mówi i podaje mi wino. Teraz przynajmniej sam pozwala się go napić.

Biorę spory łyk i czuję jak gorąc uderza w moją twarz. Alkohol uderza mi do głowy przez co wszystko wokół mnie zaczyna wirować. Odstawiam trunek między nami i kładę się na plecach, wpatrując się w gwiazdy.

Styles wypija końcówkę i kładzie się tuż obok mnie. Nasze kolana nadal się stykają przez co czuję się niekomfortowo.

Nastaje między nami kompletna cisza. Słychać jedynie nasze spokojne oddechy.

- Ej, mogę opowiedzieć ci historię na poprawę humoru - zagaja, a ja przymykam oczy.

- Cokolwiek - macham ręką i wsłuchuję się w jego głos.

- Kiedy byłem w podstawówce, mieliśmy jakąś lekcje o narządach rozrodczych. Profesorka tłumaczyła nam co mają chłopcy, a co dziewczyny. Razem z kolegami nie mogliśmy w to uwierzyć, że nie mają penisa. Dla nas było to nie do pomyślenia i nawet zaczęliśmy się bać. Więc, żeby przekonać się czy nauczycielka mówiła prawdę i zobaczyć co mają dziewczyny. Wpadliśmy na pewien pomysł. Nawet chyba ja go wymyśliłem, ale teraz to nie ważne. Zebraliśmy się w piątkę, gdzie stała grupka dziewczyn z gimnazjum. Mieliśmy łączone szkoły tak w ogóle. Na naszą korzyść miały spódnice, więc podbiegliśmy do nich i im je ściągnęliśmy. Nawet sobie nie wyobrażasz jak zaczęły się wydzierać. Jakby normalnie ktoś ich kwasem oblał. Kurwa, nawet sobie nie wiesz jak z chłopakami byliśmy zawiedzeni, że dziewczynki nie mają chuja. Afera była na całą szkołę, a my mieliśmy zjebkę od dyrektora. Nawet dostaliśmy jakąś porządną karę regulaminową. Gdyby nie ta pierdolona lekcja nic by się takiego nie wydarzyło. W ramach zemsty na nauczyciele złapałem na jednej przerwie z kolegami żabę i wrzuciłam ją do jej torby. Boże, jaka była beka, gdy pakowała swoje duperele, a tam jej żaba wyskakuje i kumka. Szmata domyśliła się, że to nasza sprawka i znowu mieliśmy przejebane, ale jej mina i panika była tego wszystkiego warta.

Przez całą jego opowieść powstrzymuję się, żeby nie wybuchnąć śmiechem, a to jest naprawdę ciężkie więc jak już skończył, zaczyna się sam z siebie głośno śmiać, a ja razem z nim. Nie mogę złapać powietrza, a łzy zaczynają mi spływać po policzkach, a to wszystko przez jego głupotę i alkohol, który namącił mi tak strasznie w mojej głowie.

Muszę podnieść się by nie udusić się ze śmiechu. Wychylam się i patrzę na wodę. W głowie zaczyna mi się kręcić. Nawet nie wiem, w którym momencie łódka przechyla się, a ja ląduje w jeziorze.

Woda zaczyna mi się gromadzić powoli w płucach, a ja jestem cała spanikowana. Bezmyślnie wymachuję nogami i rękami, by tylko wydostać się na górę. Jest tu cholernie głęboko, a ja w efekcie paniki i alkoholu, który buzuje w moich żyłach, po woli przestaję walczyć z lodowatą wodą, która oblewa całe moje ciało...

Nagle czuję jak silne ramiona łapią mnie w talii i powoli wynurzam się z powrotem na górę. Moment, w którym byłam tak głęboko, dłużył się nie miłosiernie i nawet myślałam, że to jest już mój koniec. 

Na całe szczęście Styles pomaga mi dostać się na wysepkę. Kiedy już na niej się znajdujemy, zaczynam głośno kaszleć i trząść się z zimna. Mimo wszystko zaczynam się głośno śmiać, jakby to co przed chwilą się wydarzyło było czymś zabawnym. Zwalam to wszystko na mój nietrzeźwy umysł.

- Nieźle się najebałaś - oznajmia lokowany i opada plecami na brzeg jeziora. 

Dołączam do niego, kładąc się tuż obok niego. Wciąż jest mi do śmiechu, choć z pewnością nie powinno. On również śmieje się wniebogłosy. Jednak, gdy patrzę na niego ukradkiem i widzę jak w dłoni trzyma ten sławny naszyjnik, postanawiam się w końcu uspokoić.

- Od kogo tak naprawdę masz ten krzyżyk? - pytam poważnym głosem.

Widzę jak zacieśnia na nim swój uścisk, a jego oczy zamykają się. Dokładnie jakby to pytanie przywoływało falę wspomnień.

- Od mojej mamy - oznajmia krótko, a jego szczęka zaciska się.

Nie takiej odpowiedzi się spodziewałam.

***

Cześć Skarby! Jak podoba Wam się rozdział? :)

Byłoby naprawdę miło jakby każdy kto czyta, skomentował ten rozdział. Dla Was to tylko chwila, a dla mnie jak i każdej autorki wielka motywacja do dalszego pisania..

Uwaga! Blanka do nas powraca i teraz jesteśmy w trójkę, czyli Sky, Paula i Blanka! :)

Do następnego!

Kocham, Sky / @youmakememad96

PS. Zaobserwujcie @The_Victim_FF będziemy Was z tego konta informować o rozdziałach i ważnych sprawach, które będą mogły się pojawiać. 
Za wygląd naszego profilu bardzo dziękujemy @yourwhiteangell !