05. Rozdział

Brick + Mortar - Locked In A Cage

 Za mną stoi nie kto inny jak, Harry. 

Wycieram dłonie w zielony papierowy ręcznik, po czym wyrzucam go do śmietnika. Mimo wszystko staram się zachować spokój i nie zwracać na niego uwagi. Może sobie pójdzie.

- Czego chcesz? - Pytam chłodno.

Na swoje pytanie, dostaję od niego jedynie leniwe wzruszenie ramionami. 

- Przez ciebie mogę mieć kłopoty z dyrektorem, jakoś specjalnie nie przepada za mną.

- Cóż, nie dziwie się mu..- mamroczę pod nosem - gdyby nie twoje głupie komentarze nie miałbyś żadnych kłopotów, sam na to zapracowałeś Harry.

- Nie rozumiesz - przewraca oczami poirytowany i stojąc obok mnie opiera się niezdarnie o brudną umywalkę.

-Tak, masz rację kompletnie nie rozumiem twojego zachowania. Zachowujesz się jak dupek wobec mnie. - Wyrzucam z siebie spokojnie, chociaż w środku gotuje się we mnie.

Ten tylko śmieje się cicho pod nosem, mając kompletnie gdzieś moje słowa. Zirytowana wypuszczam głośno powietrze, zakładając ręce na piersi. Przez co Harry jeszcze głośniej zaczyna się śmiać, bawiąc się tym swoim naszyjnikiem i patrząc na mnie jak na idiotkę.

Po co ja w ogóle tu jeszcze stoję z tym kretynem?

- Twoje zachowanie jest takie dojrzałe..- wzdycham sarkastycznie.

- Zachowujesz się jak małe dziecko. - Rzuca, szczerząc się do siebie samego.

- To ty przychodzisz tutaj po tym wszystkim, jak gdyby nigdy nic i śmiejesz się jak głupi.

- Pragniesz mnie. - Po raz kolejny wzrusza ramionami.

Bez dłuższego zastanowienia wymierzam mu siarczystego policzka w twarz. Chłopak łapie się za bolące miejsce, a ja widzę jak łagodne zielone tęczówki, zmieniają swój kolor na o wiele ciemniejszy. Sama nie mogę uwierzyć w to, że odważyłam się na taki czyn z mojej strony. Chłopak łapie mnie gwałtownie za oba nadgarstki i przyciska do zimnej kafelkowej ściany. Moje serce mało co nie wyskoczy mi z klatki piersiowej. Zacieśnia uścisk na nadgarstkach na co przymykam swoje powieki. Przybliża swoje usta do mojego ucha i szepcze:

- Jeszcze raz, pierdolony raz, podniesiesz na mnie rękę, to źle się to dla ciebie skończy. - Do moich oczu napływają ponownie łzy. Nie tylko z powodu, że moje nadgarstki są ściśnięte przez jego długie palce, ale przez to, że ja naprawdę zaczynam się go bać.

- Zrozumiałaś? - Warczy, uderzając moim ciałem o ścianę. 

Kiwam twierdząco głową, a pojedynczy szloch wydobywa się spomiędzy moich ust. 

- Pytam się czy, kurwa, zrozumiałaś?! - Krzyczy, a ja odnajduję w sobie resztki sił i zbieram się by mu odpowiedzieć.

- T-tak. - Odpowiadam i podciągam nosem choć wiem, że to nieładnie.

- No to się rozumiemy. - Uwalnia moje nadgarstki i opuszcza toaletę, gdy rozbrzmiewa szkolny dzwonek, oznaczający koniec lekcji.

Pocieram dłońmi o bolące miejsca i syczę z bólu. Zagryzam tak bardzo dolną wargę, że po chwili czuję w ustach metaliczny smak. Wypuszczam głośno powietrze i trzepoczę rzęsami, by pozbyć się niechcianych łez. Nagle pomieszczenie wypełnia szmer rozmów dziewczyn, które chcą skorzystać z toalety.

- Wszystkie wolne? - Pyta brunetka, uśmiechając się do mnie. Na początku nie wiem co ma na myśli. Wszystko przez tą sytuację, która miała miejsce kilka chwil przedtem. 

- Umm tak. - Odpowiadam po chwili zastanowienia się. Dziewczyna rzuca krótkie dzięki i udaje się do jednej z kabin.

Poprawiam ramię torby i wychodzę ze szkolnej toalety. 

Nie wiedząc, jaką mam następną lekcję, wyciągam z torby spis zajęć. Okazuje się, że mam zajęcia z literatury. Tak jak wskazuje plan udaje się do sali L12. Zajmuję miejsce pod oknem, zważając na to, że nikogo jeszcze nie ma. Patrzę na widoki za oknem i dostrzegam jak Harry bierze od jakiegoś, trochę starszego chłopaka, przezroczysty woreczek. Uśmiecha się na widok tego czegoś i chowa to coś do kieszeni. Zbijają piątkę i zielonooki kieruje się w stronę budynku szkolnego. 

Odwracam wzrok kiedy rozbrzmiewa dzwonek i do klasy wchodzą uczniowie. Nikt nie zwraca na mnie uwagi kolejny raz z rzędu. Do sali wchodzi nauczycielka w średnim wieku i zaczyna tłumaczyć lekcję. Nie ma już żadnego przedstawiania się.

Kolejne lekcje mijają bardzo szybko. Nie widzę Harry'ego ani Hayley z czego jestem zadowolona. Nie jestem gotowa psychicznie na kolejne spotkanie z tymi dwoma osobnikami. 

Opuszczam gmach szkoły i udaję się w kierunku kampusu. 

Wyciągam z kieszeni płaszczyka mp3 i odplątuję słuchawki po czym wkładam je do uszu. Słyszę pierwsze dźwięki głosu Birdy w utworze Shelter i zaczynam nucić po cichu kolejne wersy. 

Droga zajmuje mi niecałe dwadzieścia minut. Będąc już na wprost wejścia do kampusu, dostrzegam całującą się parę. Rozpoznaję Hayley i chłopaka, który prowadził auto i oblał mnie kałużą. Zaraz, zaraz Ley zdradza  Zayn'a - przynajmniej tak mi się wydaje, że to jego imię, słysząc ostatnią rozmowę dziewczyny z jej chłopakiem . To wydaje się bynajmniej dziwne. 

Spuszczam głowę i mijam tę dwójkę. Słyszę jak Mulat wykrzykuje do czerwonowłosej jak bardzo ją kocha, a ta odpowiada mu tym samym. Szkoda mi tego chłopaka mimo, że przez niego byłam mokra od kałuży.  

Z Harry'ego też dobry gagatek. Zdradza przyjaciela z jego dziewczyną. Nawet śmiesznie to brzmi.

Kieruję się do swojego pokoju i przekręcam klucz w drzwiach, tym samym otwierając je. Wchodzę do pomieszczenia i pierwsze co robię zamykam drzwi za sobą i rzucam torbę na swoje łóżko. Idę do łazienki i z półki biorę gumkę, którą następnie wiążę włosy w wysokiego kucyka. Korzystam z toalety i wkładam do kieszeni komórkę. Łapię w ręce pęk kluczy i kieruję się do pokoju Care. Akurat ona wychodzi, gdy chcę zapukać do jej drzwi.

- Jak się czujesz? - Pytam, nie dając po sobie poznać co złego mnie dziś spotkało.

- El, właśnie miałam po ciebie iść. Czuję się już lepiej. Ale widzę, że z tobą coś nie tak. Co się stało? - Łapie mnie za ramię i bada wzrokiem moją twarz.

- Nic takiego, co.. - Dziewczyna słysząc, że chcę wymigać się od tematu posyła mi surowe spojrzenie.

- Opowiadaj i się nie wymiguj. - Z ciężkim oddechem zaczynam opowiadać o dzisiejszym dniu. 

Razem idziemy na stołówkę i jemy wspólnie obiadokolację. Dziewczyna słucha wszystkiego uważnie i od czasu do czasu mi przerywa, zadając pytania co do niektórych spraw. Opowiadam jej wszystko ze szczegółami.

- Wow! - Caroline otwiera szeroko usta, kiedy mówię jej, że Harry oberwał ode mnie w policzek. - Nie pomyślałabym, że jesteś aż tak twarda. - Ściska moją dłoń, posyłając mi jeden ze swych uśmiechów.

- Sama w to nie mogę uwierzyć. - Zakładam za ucho spadający na oczy kosmyk włosów.

Care jest pełna empatii. Idealnie wczuwa się w każdą opowiedzianą przeze mnie sytuację. Wspominam jej również o tym co zobaczyłam przed kampusem, czyli całujących się Hayley i Zayn'a. Dziewczyna również nie kryje swojego zaskoczenia. Prawie dławi się malinową herbatą. Zaczynamy się obie śmiać z tej szalonej sytuacji. Biorę ostatni kawałek ryby do ust i popijam wodą.

- Patrz kto przyszedł. O wilku mowa. - Przecieram usta serwetka i patrzę za siebie, tam gdzie podąża wzrok blondynki.

Tuż stolik za nami zajmuje Ley wraz ze swoimi dwoma koleżankami. Na całe szczęście obie skończyłyśmy jeść posiłek. Odstawiamy tace i kierujemy się do wyjścia ze stołówki. Hay i Care rzucają do siebie złowrogie spojrzenie, a ja ciągnę blondynkę za rękaw szarego swetra.

- Nie warto tracić na nią czasu. - Mówię po cichu i opuszczamy pomieszczenie.

Wychodzimy na zewnątrz kampusu i siadamy na najbliższą ławkę pod starym dębem. Bowers kładzie się na ławce i opiera swoją głowę o moje kolana.

- Myślisz, że możemy zostać przyjaciółkami? - Dziewczyna pyta po chwili ciszy. Mimowolnie się uśmiecham na jej pytanie.

- Myślę, że tak. Dogadujemy się i nie przepadamy za tymi samymi osobami. Jesteśmy cool. - Odpowiadam, śmiejąc się na ostatnie zdanie.

- Więc jesteśmy przyjaciółkami! - Wykrzykuje pełna euforii i klaska entuzjastycznie w dłonie.

Po całym dniu niepowodzeń, nareszcie spotyka mnie coś miłego. Zyskuję przyjaciółkę. Obie możemy zdziałać więcej niż w pojedynkę. Musimy się wspierać i być przy sobie w tych dobrych i złych momentach. Nie pozwolimy aby ktokolwiek zniszczył tej więzi, którą właśnie we dwie tworzymy.

Nie mogąc powstrzymać swojej radości, ściskam ją mocno i mówię jak bardzo jestem w tym momencie szczęśliwa. Ona również czuje to samo. Do późnego wieczora siedzimy i poznajemy siebie nawzajem. Jak się okazuje mamy ze sobą wiele wspólnego i to jest cudowne.

***

Sky: Cześć! Jak wrażenia po nowym rozdziale? ;>

Dziękujemy za komentarze i obserwacje! ♥

Komentujcie, polecajcie, obserwujcie, piszcie tweety z #VictimFF i oddajcie głos w ankiecie obok, prosimy! :) xx
@xAgata_Sz 

Blanka: 
Trochę się naczekaliście na ten rozdział ale to dlatego, że byłam w Polsce i nie miałam neta. Jednak już wróciłam, więc kolejny rozdział będzie o wiele szybciej niż ten.
Dawajcie jak najwięcej komentarzy, na pewno się odwdzięczymy xxx
@Motherrfuuucker