04. Rozdział

Indila - Derniere Danse 

Caroline poinformowała mnie, że dostała pierwsze upomnienie za wywołanie bójki na stołówce.

Hayley była na tyle cwana, że wszystkiego się wyparła. Musiała bardzo dobrze owinąć sobie wokół palca wszystkich opiekunów. Myślałam, że Pani dyrektor będzie bardziej obiektywna i konsekwencje poniesie również Ley. Jednak tak się nie stało. Panna Walker nie dostała żadnego upomnienia ani nic w tym stylu. Dziewczyny musiały podać sobie ręce na zgodę tak jak robią dzieci w przedszkolu, choć z pewnością ta „zgoda” nie była szczera.

Kiedy siedzę w swoim pokoju słyszę jak Hay urządza sobie telefoniczne pogaduszki z Harrym. Rozmawiają tak zwyczajnie. Dziewczyna opowiada mu o spotkaniu ze swoim chłopakiem i bawi się skrawkiem swojej czarnej koszulki.

Z pewnością nikt spoza ich otoczenia nie domyśla się, że tę dwójkę nie łączy tylko przyjaźń. Nie jestem pewna czy uczucie, którym się darzą jest na miejscu.

W końcu Hayley z tego co wiem ma chłopaka, a to nie jest fair kiedy wpycha się Harremu do łóżka.

Od samego rana biegam po pokoju w poszukiwaniu mojego harmonogramu zajęć. Na szczęście mojej współlokatorce to o dziwo nie przeszkadza.

Kiedy patrzę na zegarek i dostrzegam, że mam jakieś trzynaście minut do rozpoczęcia zajęć,  głośno wypuszczam powietrze z ust, by odetchnąć i się nie denerwować. Najwyżej pójdę do Care, ona na pewno mi pożyczy. W końcu jak wczoraj porównywałyśmy nasz plan zajęć okazało się, że mamy kilka lekcji razem.

Ubieram na siebie płaszczyk i owijam szyję kolorową apaszką, a na nogi zakładam jeszcze czarne wygodne buty. Gotowa już do wyjścia wychodzę z pokoju i zamykam za sobą drzwi.

Zbiegam schodami na drugie piętro i pukam do pokoju numer 95, w którym mieszka Care. Kiedy zaspana otwiera drzwi, wzdycham zrezygnowana.

Mamy jakieś dziewięć minut, a ona jest jeszcze w piżamie.

- A ty jeszcze nie gotowa? - Uśmiecham się do niej.

-  Ta cześć, Eleno, też cię miło widzieć - przeciera zaspane oczy. -  Dzisiaj nie idę na zajęcia, przepraszam ale cholernie źle się czuję.

Oh, mam nadzieję, ze to nic poważnego, tylko okres czy coś..

Na samo wspomnienie o tamponie, o którego spytała mnie Care chce mi się śmiać.

Dziewczyna od tampona.

- Oh, okej.

- Wpadnę cię odwiedzić po zajęciach, pogadać - dodaję.

Nie mam pojęcia czy poradzę sobie sama w szkole, poza nią jeszcze nikogo nie poznałam.

- Jasne, wpadaj. Powodzenia dziewczyno - blondynka ściska mnie na pożegnanie, najchętniej to zostałabym w akademiku razem z nią i nigdzie nie szła.

- Dziękuję, a ty leż w łóżku i wypoczywaj.

Odsuwam się od niej i kiedy chcę już powiedzieć „cześć” przypominam sobie, że wciąż nie mam harmonogramu zajęć.

- Umm, masz może gdzieś na wierzchu plan lekcji? Mój gdzieś się zapodział. - Dziewczyna przytakuje i znika na moment. Po chwili wręcza mi skrawek papieru na którym mi bardzo zależy.

- Uciekaj już, bo się spóźnisz. Trzymaj się, skarbie! - Dziewczyna uśmiecha się promieniście co odwzajemniam. Boże, ile ona ma w sobie energii! Chciałabym być taka jak ona.

- Dzięki wielkie. Pa! - Macham na pożegnanie.

Zbiegam po schodach jak najszybciej mogę prawie, potykając się o własne stopy.

Podchodzę do lady i witam się z Panią Helen. Składam podpis, że udaję się na zajęcia i wprost wybiegam z budynku. Nie chcę być spóźniona, ciekawe czy Hayley wybiera się dzisiaj na zajęcia.

Patrzę na plan lekcji i okazuje się, że pierwszą lekcją jest historia. Chowam go do kieszeni płaszczyka i jak najszybciej idę do szkoły.

Nie zdążę - mówię sama do siebie, gdy patrzę na zegarek. Mam jeszcze jakieś trzy minuty!

Bez dłuższego zastanowienia zaczynam biec. Musi to wyglądać śmiesznie gdyż co jakiś czas muszę przystawać i poprawiać spadającą mi z ramienia torbę.

Po tym porannym biegu, wpadam do szkoły. Czuję jak moje policzki robią się coraz bardziej czerwone.

Korytarze są już puste co oznacza, że jestem spóźniona i to na pewno. Zaczynam rozglądać się po korytarzu szukając sali od historii. Według planu znajduje się na pierwszym piętrze w pobliżu toalet po lewej stronie.

Pokonuję te kilka metrów i staję pod klasą z napisem „Pracownia historyczna” B-1. Łapię za klamkę i naciskam ją. Wchodzę do sali i jak się okazuje nauczyciela jeszcze nie ma.

Na szczęście.

W klasie panuje gwar. Każdy rozmawia o tym jak spędził wakacje czy też jak przystojni są nauczyciele. Zajmuję miejsce w środkowej ławce w rzędzie pod oknem. Nikt szczególny nie zwraca na mnie uwagi i to mnie cieszy. Nie lubię być w centrum uwagi.

Wypakowuję z torby kwiecisty notatnik i długopis. Wieszam ją na haczyku pod ławką i bawię się długopisem, wyczekując profesora.

Patrzę na zegarek wiszący na ścianie. Wskazuje 9.10. Zajęcia powinny rozpocząć się dokładnie dziesięć minut temu.

Po upływie jeszcze kilku minut do klasy wpada roztrzepany nauczyciel po czterdziestce. Jego włosy pokrywają pojedyncze siwe włosy. Nosi okulary, które nieustannie poprawia. Ma na sobie czarne spodnie od garnituru i bordową koszulę zapięta po samą szyję. Jego stopy zdobią czerwone lakierki co wydaje mi się dosyć dziwnym dobraniem. No cóż nie jestem projektantką mody. Nie mi oceniać jego image.

Zasiada za biurkiem i poprawia swój krawat. Z teczki wyciąga notes, a z kieszonki przy koszuli długopis. Notuje coś, a harmider w klasie nadal nie ustaje. Nikt nie zwraca na niego kompletnie uwagi prócz mnie.

Kiedy kończy pisanie, rozgląda się po całym pomieszczeniu i klaszcze w dłonie. Podnosi się z krzesła, zakładając ręce na brzuchu i zaczyna swoją przemowę.

Wreszcie.

- Proszę moich naukowców o ciszę - cała klasa milknie. - Witam was wszystkich bardzo serdecznie. Nazywam się Joseph Sticker i przez najbliższy rok będę uczył was historii. Więc może każdy po kolei powie mi coś o sobie? - Pyta z nadzieją w głosie.

- Dobrze, zaczniemy od tego rzędu i ostatniej ławki. - Mówi do brunetki zajmującej owe miejsce.

- Nazywam się Sophie Denver. Mam 18 lat. Interesuje się grą na skrzypcach - mówi dumnie.

Nagle drzwi od sali otwierają się i staje w nich On.

Dlaczego on jest wszędzie tam gdzie ja?

- Pan Harry Styles jak zwykłe spóźniony - nauczyciel kręci głową. - Zajmij miejsce i nie przeszkadzaj.

Zielonooki rozgląda się po klasie, szukając miejsca dla siebie. Uśmiecha się chytrze, kiedy dostrzega mnie i kieruje się w moją stronę. Słyszę jak zajmuje miejsce tuż za mną. W tym momencie słyszę tylko szalone bicie mojego serca.

- Kontynuujmy - nauczyciel wskazuje na niebieskowłosą dziewczynę z kolczykiem w nosie, która z niechęcią opowiada o sobie.

Nagle ławka za mną przesuwa się w moją stronę.

- Cześć - mówi ochrypłym głosem tuż za moimi plecami.

Staram się nie zwracać na niego uwagi.

- Słyszałem o wczorajszej akcji na stołówce. Twoja przyjaciółka jest zadziorna i zbyt pewna siebie, radziłbym byście uważały na to co do nas mówicie. Nie chcecie chyba zostać w jakikolwiek sposób skrzywdzone.

Po moim ciele przechodzi nieprzyjemny dreszcz, gdy wypowiada ostatnie zdanie. Czy byliby zdolni do tego by nas skrzywdzić?

- Kolej na ciebie, Harry. - Mężczyzna zwraca się do jego osoby.

- Przecież mnie Pan zna to po co to całe przedstawienie - pyskuje.

- To, że ja cię znam, nie zwalnia cię od przedstawienia się innym uczniom - profesor marszczy brwi w niezadowoleniu.

- Harry Styles. Dziewiętnaście. Kobiety, wino i śpiew. - Po ostatnim zdaniu cała klasa wybucha śmiechem oprócz mnie i Pana Stickera.

Zastanawiało mnie to dlaczego jest takim prostakiem i nie ma za grosz szacunku do nikogo.

- Nie pajacuj. W tym roku nie ma taryfy ulgowej. - Profesor ostrzega go.

Chcąc zobaczyć jego minę, patrzę na niego zza ramienia.

Zaciska ze złości swoją szczękę i spod swojej koszuli łapie za krzyżyk, bawiąc się nim.

Co wydarzyło się takiego, że Harry tak zareagował? Dlaczego już druga osoba mówi o jakiejś taryfie ulgowej?

- Dobrze, następny naukowiec - mężczyzna wskazuje na mnie bym zaczęła o sobie opowiadać. - Słuchamy.

Z lekkim wahaniem postanowiłam jednak co nieco o sobie powiedzieć. W klasie nastaje cisza, a wzrok wszystkich przenosi się na mnie.

Zakładam irytujący kosmyk za ucho i zaczynam mówić niepewnie.

- Nazywam się Elena Powell. Mam osiemnaście lat i..

- I zostanę wieczną dziewicą. - Harry kończy za mnie złośliwym komentarzem, a ja czuję jak moje policzki przybierają kolor dojrzałego buraka.

- Styles natychmiast wyjdź z klasy! - Nauczyciel wskazuje na drzwi, aby opuścił salę.

Do moich oczu napływają łzy. Kolejny już raz.

Harry z uśmiechem podnosi swoje cztery litery i kieruje się do wyjścia. Puszcza mi oczko i wychodzi z sali.

- Nie przejmuj się nim Eleno - Pan Sticker wydaje mi się współczuć.

Zagryzam wargę by powstrzymać się od płaczu. Pakuję pospiesznie swoje rzeczy i wychodzę natychmiast z klasy, rzucając na pożegnanie krótkie „przepraszam”.

Podążam za strzałkami, które prowadzą do łazienki. Łapię za klamkę i wchodzę do jednej z kabin. Rzucam torbę na posadzkę i zsuwam się na zimne płytki. Podwijam nogi do klatki piersiowej, a twarz chowam w dłoniach.

Jak on mógł coś takiego powiedzieć? Skąd wie, że nadal jestem dziewicą? Czy to było tak bardzo śmieszne? Nie należę do dziewczyn, które wskakują pierwszemu lepszemu chłopakowi do łóżka. Swoje dziewictwo chcę stracić z kimś kto będzie mnie bezgranicznie kochał i zasługiwał na mnie. W dzisiejszych czasach coraz rzadziej spotyka się takie osoby. Nie jestem taka jak Hayley.

Nie mówię, że nigdy się nie całowałam, bo całowałam...

Cóż może to było w 1 gimnazjum na balu, ale nadal się liczy.

Wycieram dłonią zapłakane policzki kiedy słyszę czyjeś kroki. Wstaję na równe nogi i poprawiam swoje ubrania. Biorę kilka głębokich oddechów i łapię za pasek torby przewieszając ją sobie przez ramię.

Opuszczam kabinę i kieruje się do umywalki. Nabieram na dłonie kilka kropel mydła i odkręcam kurek z bieżącą wodą. Dokładnie myję swoje ręce i zakręcam kran.

Patrzę w lustro znajdujące się nade mną, przyglądam się swojemu odbiciu. Moje policzki są nadal czerwone ze zdenerwowania, wiec postanawiam je ochłodzić zimną wodą.

Kiedy podnoszę głowę do lustra chcąc zobaczyć czy wyglądam lepiej, zauważam coś.

A raczej kogoś...

***

Blanka: Cześć wam! Jak wrażenia po rozdziale? Czekamy na wasze komentarze, wystarczy nawet głupia kropka, musimy zobaczyć ilu was tu jest!  Do następnego xxx

@Motherfuuuckerr

Sky: Kochani, nie zniechęcajcie się charakterem Elen! Zobaczycie, że w kolejnych rozdziałach jej osobowość będzie się zmieniać :) Dziękujemy za wszystkie komentarze z całego serca ♥ 

@xAgata_Sz

Jeśli chcesz być informowany zostaw swój username w zakładce Informowani !

Uszanuj naszą pracę i skomentuj, prosimy.

Wystarczy nawet jedno słowo.